stòičkī

stòičkī
stòičk|ī prid. {{c=0}}1. {{001f}}koji se odnosi na stoike i na stoicizam {{/c}}[∼a filozofija] {{c=0}}2. {{001f}}{{/c}}pren. {{c=0}}koji sve strpljivo podnosi, postojan u nedaćama{{/c}}

Veliki rječnik hrvatskoga jezika. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • stoički — stòički pril. DEFINICIJA na način stoika, kao stoik [stoički podnijeti] ETIMOLOGIJA vidi stoik …   Hrvatski jezični portal

  • stòički — pril. na način stoika, kao stoik [∼ podnijeti] …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • stoicki — spokój zob. spokój 7 …   Słownik frazeologiczny

  • stoički — stòičkī prid. DEFINICIJA 1. koji se odnosi na stoike i na stoicizam [stoička filozofija] 2. pren. koji sve strpljivo podnosi, postojan u nedaćama ETIMOLOGIJA vidi stoik …   Hrvatski jezični portal

  • stoicki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, stoickiccy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do stoików lub stoicyzmu, właściwy stoikom lub stoicyzmowi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Filozofia stoicka. Logika stoicka. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stoicki spokój — {{/stl 13}}{{stl 7}} równowaga ducha, niezachwiany spokój zachowywany w każdej sytuacji, nawet wobec przeciwności losu, niepowodzeń : {{/stl 7}}{{stl 10}}W tych burzliwych czasach on zachował stoicki spokój. Dyskutował ze stoickim spokojem.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stoicki — stoickiccy 1. «odnoszący się do stoików lub stoicyzmu, właściwy stoikom lub stoicyzmowi» Filozofia, logika stoicka. 2. «odznaczający się niezmąconym spokojem; niezachwiany, niewzruszony» Stoicka cierpliwość, obojętność. Odnosić się do czegoś ze… …   Słownik języka polskiego

  • po stoicku — → stoicki …   Słownik języka polskiego

  • spokój — 1. Dać komuś (święty) spokój «przestać się wtrącać do kogoś, nie przeszkadzać komuś, nie niepokoić kogoś»: (...) dajcie mi święty spokój, sami sobie właźcie do zimnej wody, jeśli wola, a mnie nie zawracajcie głowy. Z. Żurakowska, Jutro. 2. Dać… …   Słownik frazeologiczny

  • spokój — m I, D. spokójkoju, blm 1. «stan równowagi psychicznej lub fizycznej; brak oznak zdenerwowania, niepokoju» Duchowy, filozoficzny, kamienny, olimpijski, pozorny, udany spokój. Spokój ducha, duszy, sumienia. Nakazać sobie spokój. Silić się na… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”