recènzent

recènzent
recènzent {{c=0}}({{/c}}recenzȅnt{{c=0}}){{/c}} m {{c=0}}({{/c}}recènzentica, recènzentkinja ž{{c=0}}){{/c}} 〈G mn -nātā〉 {{c=0}}pisac recenzije, ocjenjivač, kritičar nekoga djela koji iznosi mišljenje u obliku pisanoga teksta prije ili poslije objavljivanja djela (knjige, znanstvene studije itd.){{/c}}

Veliki rječnik hrvatskoga jezika. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • recenzent — RECENZÉNT, Ă, recenzenţi, te, s.m. şi f. Autor al unei recenzii. – Din germ. Rezensent. Trimis de IoanSoleriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  recenzént s. m., pl. recenzénţi Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  RECENZÉN//T… …   Dicționar Român

  • recenzent — recènzent (recenzȅnt) m <G mn nātā> DEFINICIJA pisac recenzije, ocjenjivač, kritičar nekoga djela koji iznosi mišljenje u obliku pisanoga teksta prije ili poslije objavljivanja djela (knjige, znanstvene studije itd.) ETIMOLOGIJA vidi… …   Hrvatski jezični portal

  • recenzent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. recenzentncie; lm M. recenzentnci {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba pisząca, zwykle zawodowo, recenzje; autor recenzji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być recenzentem pracy magisterskiej. Recenzent teatralny, muzyczny, filmowy,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • recenzènt — ênta in énta m (ȅ é, ẹ) kdor recenzira, ocenjevalec: recenzent je predlagal nekatere popravke; določiti recenzenta; recenzent učbenika / gledališki, založniški recenzent …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • recenzent — m IV, DB. a, Ms. recenzentncie; lm M. recenzentnci, DB. ów «autor recenzji» Recenzent teatralny, filmowy, muzyczny. Recenzent utworu, pracy doktorskiej …   Słownik języka polskiego

  • recenzént — s. m., pl. recenzénţi …   Romanian orthography

  • recènzentski — pril. kao recenzent, na način recenzenata …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • recenzencki — przym. od recenzent Styl recenzencki. Recenzenckie omówienie nowej premiery …   Słownik języka polskiego

  • schlastać — dk I, schlastaćam, schlastaćasz, schlastaćają, schlastaćaj, schlastaćał, schlastaćany a. IX, schlaszczę, schlaszczesz, schlaszcz 1. pot. «mocno opryskać, zachlapać czymś» Samochód schlastany błotem. 2. pot. «zbić mocno, uderzając z rozmachem, ze… …   Słownik języka polskiego

  • teatralny — teatralnyni 1. «dotyczący teatru i spraw z nim związanych, nadający się, przeznaczony dla teatru, występujący, wystawiany w teatrze, mieszczący się, pracujący w teatrze, dla teatru; sceniczny» Problematyka teatralna. Krytyk, recenzent,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”