Veliki rječnik hrvatskoga jezika. 2013.
politura — s.f. [dal lat. politura, der. di polire polire ]. 1. [operazione con cui si rifinisce un lavoro, lisciandone, levigandone, lucidandone la superficie: p. del marmo ] ▶◀ levigatura, levigazione, lisciamento, lisciatura. ⇓ carteggiatura, lucidatura … Enciclopedia Italiana
politura — politúra ž DEFINICIJA 1. premaz koji se nanosi na drvo kao podlogu, ob. na pokućstvo [dati polituru] 2. pren. pejor. vanjski sjaj koji prikriva stvarno stanje ETIMOLOGIJA lat. politura ≃ polire: gladiti … Hrvatski jezični portal
politūra — politūrà sf. (2) DŽ 1. poliruojamasis lakas: Iš pikio gaminami įvairūs lakai ir politūros sp. 2. medžio paviršių dengiantis lako sluoksnelis: Dvi krasi lendrinėmis sėdenėmis su nutrinta jau politūra Žem … Dictionary of the Lithuanian Language
politura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. polituraurze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roztwór żywicy w spirytusie, którym powleka się przedmioty drewniane w celu uzyskania połysku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powlekać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
POLITURA — ἡ γνάψις, seu Politurae Ars. Vide supra in voce Polientes … Hofmann J. Lexicon universale
politūra — politūrà dkt … Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas
politūra — statusas T sritis chemija apibrėžtis Alkoholinis šelako ar kitos gamtinės dervos tirpalas medienai lakuoti. atitikmenys: angl. polishing liquid rus. политура … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas
politura — ż IV, CMs. polituraurze, blm «rozcieńczony roztwór żywicy (najczęściej szelaku) w alkoholu, który po nałożeniu na powierzchnię drewna, tworzy cienką warstwę nadającą mu połysk; gładka, błyszcząca powłoka na drewnianej powierzchni powstała po… … Słownik języka polskiego
politura — po·li·tù·ra s.f. 1. OB operazione di rifinitura consistente nel lisciare, levigare e lucidare la superficie di un oggetto 2. BU fig., rifinitura di un opera letteraria o artistica spec. dal punto di vista formale {{line}} {{/line}} DATA: 1481.… … Dizionario italiano
politúra — e ž (ȗ) les. raztopina različnih smol, ki dela, nanesena v tankem sloju, površino bleščečo: nanesti polituro; lužila in politure // tanka plast iz tega: bleščeča se politura mize; raze v polituri; pren., ekspr. njegove besede so okorne, brez… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
