Veliki rječnik hrvatskoga jezika. 2013.
pluća — plúća sr mn DEFINICIJA 1. anat. organ za disanje u ljudskom i životinjskom tijelu smješten u prsnom košu pulmones 2. <N plúće> plućno krilo SINTAGMA čelična pluća med. aparat u koji se stavlja bolesnik koji boluje od paralize centra za… … Hrvatski jezični portal
płuca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp {{/stl 8}}{{stl 7}} tereny zielone, lasy itp. dostarczające człowiekowi tlenu do oddychania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Puszcza Białowieska to zielone płuca Polski. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dudy — płuca; harmmonijka; organy … Słownik gwary warszawskiej
płuco — n I; lm D. płuc zwykle w lm «parzysty narząd oddechowy kręgowców oddychających powietrzem atmosferycznym, u człowieka i ssaków położony w jamie klatki piersiowej, pokryty opłucną płucną i podzielony głębokimi szczelinami na kilka płatów» Prawe,… … Słownik języka polskiego
plućica — plùćica ž zb. DEFINICIJA 1. dem. od pluća 2. kulin. pluća janjeta itd. priređena kao jelo [plućica nakiselo] ETIMOLOGIJA vidi pluća … Hrvatski jezični portal
plućni — plȗćnī prid. DEFINICIJA koji pripada plućima, koji je svojstven plućima SINTAGMA plućna kuga med. najteži oblik kuge (prenosi se zrakom) (pestis pulmonum); plućna maramica anat. tanka sjajna, transparentna ovojnica pluća; pleura; plućno krilo… … Hrvatski jezični portal
plùćica — ž zb. 1. {{001f}}dem. od pluća 2. {{001f}}kulin. pluća janjeta itd. priređena kao jelo [∼ nakiselo] … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
plȗćnī — plȗćn|ī prid. koji pripada plućima, koji je svojstven plućima ∆ {{001f}}∼a maramica anat. tanka sjajna, transparentna ovojnica pluća; pleura; ∼o krilo jedna strana pluća; pluće … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
ȕpala — ž pat. lokalna reakcija živoga tkiva na ozljede, visoke i niske temperature, neke tvari, klice itd. [gnojna ∼; gangrenozna ∼; ulcerozna ∼]; inflamacija ∆ {{001f}}∼ pluća akutno ili kronično upalno stanje pluća koje uzrokuju virusi, bakterije ili… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
kompensować — ndk IV, kompensowaćsuję, kompensowaćsujesz, kompensowaćsuj, kompensowaćował, kompensowaćowany 1. «wyrównywać braki, należności, pretensje, szkody, straty; wyświadczać jakąś usługę za usługę; rekompensować, równoważyć, wynagradzać» Kompensować… … Słownik języka polskiego
