- kȃvga
- kȃvga ž 〈G mn -ā/-ī〉 reg. {{c=0}}oštar sukob; svađa, prepirka{{/c}}✧ {{001f}}tur. ← perz.
Veliki rječnik hrvatskoga jezika. 2013.
kȃvga
Look at other dictionaries:
kavga — kȃvga ž <G mn ā/ ī> DEFINICIJA reg. oštar sukob; prepirka, svađa ONOMASTIKA pr. (nadimačka): Kȃvgić (Labin, Podravska Slatina) ETIMOLOGIJA tur. kavga, gavga ← perz. ġawġā … Hrvatski jezični portal
kavga — is., Far. ġavġā 1) Düşmanca davranış ve sözlerle ortaya çıkan çekişme veya dövüş, münazaa Kavga olmadan evden fırlasak ne iyi olacak. H. E. Adıvar 2) mec. Herhangi bir amaca erişmek, bir şeyi elde etmek veya bir şeye karşı koyabilmek için… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga kaşağısı — is. Ara bozup kavga çıkartan, kavga arayan kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga çıkarmak — kavgaya neden olmak Bir gün hiç yoktan kavga çıkarıp oğlanın ağzını burnunu bir güzel dağıtıverdiler. N. Cumalı … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga çıkmak — dövüş meydana gelmek Şehrin gürültü edilen, kavga çıkan biricik yeridir. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga kopmak — dövüş başlamak Softalar arasında kızıl bir kavga kopmuştu. F. R. Atay … Çağatay Osmanlı Sözlük
iş amana binince kavga uzamaz — kavga edenlerden biri aman dilerse çekişme sona erer anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga adamı — is. Düşünce ve inançlarını son kerteye kadar hararetle savunan kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga bizim yorganın başına imiş — başkaları yüzünden zarar gören kimsenin söylediği söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga etmek — birbiriyle atışmak, dövüşmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
