kòpērta

kòpērta
kòpērta ž 〈G mn kòperātā/kòpērtī〉 reg. {{c=0}}gornji, ukrasni prekrivač za krevet; prekrivač
{{/c}}✧ {{001f}}tal.

Veliki rječnik hrvatskoga jezika. 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • koperta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kopertarcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} płaska torebka papierowa do przesyłania korespondencji, zwykle w kształcie prostokąta, na którym uwidaczniają się miejsca klejenia w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koperta — kòpērta ž DEFINICIJA v. koperdeka …   Hrvatski jezični portal

  • koperta — ż IV, CMs. kopertarcie; lm D. kopertaert 1. «rodzaj płaskiej torebki papierowej, w której przesyła się korespondencję» Zaadresować kopertę. Zakleić, rozpieczętować kopertę. 2. «wieczko, przykrywka zegarka» Zegarek w złotej kopercie. Otworzyć… …   Słownik języka polskiego

  • Ежи Эдигей — Jerzy Edigey Имя при рождении: Ежи Корыцкий Псевдонимы: Эдигей Дата рождения: 12 августа …   Википедия

  • całostka — ż III, CMs. całostkatce; lm D. całostkatek 1. «część całości stanowiąca w swoim zakresie mniejszą wykończoną jednostkę» Całostka kompozycyjna opery. 2. «w języku filatelistów: koperta lub kartka pocztowa z wydrukowanym znaczkiem opłaty» Zbierać… …   Słownik języka polskiego

  • kopertka — ż III, CMs. kopertkatce; lm D. kopertkatek «mała koperta» a) w zn. 1: Liścik w różowej kopertce. b) w zn. 2: Damski zegarek z grawerowaną kopertką …   Słownik języka polskiego

  • kopertowy — przym. od koperta w zn. 1 Papier kopertowy …   Słownik języka polskiego

  • list — m IV, D. u, Ms. liście; lm M. y «pisemna wypowiedź skierowana do osoby lub instytucji; papier, na którym napisano tę wypowiedź (także wraz z kopertą)» List prywatny, urzędowy. List pochwalny. Doręczyć list. Napisać, wysłać list do kogoś. Wrzucić… …   Słownik języka polskiego

  • nicianka — ż III, CMs. niciankance; lm D. niciankanek «maszynowa koronka bawełniana» Koperta na kołdrę obszyta nicianką …   Słownik języka polskiego

  • okienko — n II, N. okienkokiem; lm D. okienkonek 1. «małe okno» Niewielkie, ozdobne, zakratowane okienko. 2. «zwykle w biurach, urzędach, gdzie się załatwia interesantów: otwór w ścianie, w przepierzeniu itp. kształtem przypominający najczęściej małe okno» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”